Zo nu en dan klik ik op de knop See more op mijn homepage bij het onderdeel getiteld People You May Know.
Dan krijg je een mooi overzicht van je tweedegraads network, gebaseerd op gezamenlijke connecties. Er is dus een verbinding tussen jou en die andere persoon. Dat kan een persoon zijn maar ook een groep. Dat is vaak een grote lijst.
En als ik dan mensen herken uit die lijst of als ik denk dat ze in de toekomst interessant kunnen zijn (ik wil namelijk wel zien welke kennis zij delen) dan klik ik op de connect button.
Vrij makkelijk om je netwerk effectief uit te breiden. Want je connecties bepalen tenslotte mede de waarde van je netwerk.
We kennen elkaar niet
Over het algemeen worden deze uitnodigingen gehonoreerd met een nieuwe connectie. Bij sommigen krijg je meteen het verzoek om eens koffie te drinken of kennis te maken. Anderen sturen je een mailtje met wat ze doen en wat ze zoeken. Het netwerken is dus al meteen begonnen. Maar heel af en toe krijg ik een mailtje terug met daarin een tekst als: “Volgens mij hebben we elkaar nog niet ontmoet, ik link alleen met mensen die ik ken”.
Niet van deze tijd?
En volgens mij is dat niet meer van deze tijd. Volgens mij moet je juist een netwerk opbouwen met meer dan alleen mensen die je al kent. Het mooie van LinkedIn is dat je ook verbindingen kunt leggen die in de toekomst tot een ontmoeting kunnen leiden. Maar misschien heb ik het wel aan het verkeerde eind. Misschien wil ik wel te graag een netwerk opbouwen en nieuwe kansen zoeken.
Wat zijn jouw criteria?
Ik ben dan ook benieuwd wat jouw criteria zijn om wel of niet met iemand te linken. Ik hoor het graag in de comments hieronder.
En als je met mij wilt linken, je vindt me hier! Misschien tot een leuke ontmoeting!
Op LinkedIn:
Bij mij is dat redelijk arbitrair. Als ik mensen ontmoet en we zijn er beiden van overtuigd dat we iets voor elkaar kunnen betekenen (nu of in de toekomst), voeg ik die persoon toe. Mensen waar ik prettig mee heb samengewerkt bij een opdracht, voeg ik toe. En heel soms ga ik op zoek naar mensen uit het verleden, die ik om wat voor reden dan ook uit het oog ben verloren.
By Helen Bakker
Op LinkedIn:
Ik zie LinkedIn vooral als een netwerk waarmee ik professionele contacten kan opbouwen en onderhouden. Ik verbind me zelf dan ook vooral aan groepen die in mijn branche passen en via welke ik tips, wetenswaardigheden en kennis kan uitwisselen. Daarnaast link in met name met mensen die ik ken vanuit mijn werk. Misschien ouderwets, maar ik link niet meteen met iemand die ik niet ken. Dat is ook vanuit praktisch oogpunt. Ik heb het namelijk vrij druk en daardoor lang niet altijd de tijd om berichtjes die via LinkedIn binnenkomen te lezen. Maar het leuke van LinkedIn is ook wel weer dat je mensen tegenkomt uit een grijs verleden en waarmee je de banden weer kunt aanhalen. Conclusie: LinkedIn is leuk, maar ik blijf kieskeurig met wie ik een connectie aanga.
By Karel Bruinsma
Via LinkedIn:
Margareth-Ann de Ruiter
Iemand stuurt een link verzoek altijd met een reden. Wanneer ik de persoon niet ken en er staat geen tekst bij dan zal mijn reactie altijd zijn waar ik de persoon mogelijk van ken en/of ik iets voor diegene kan betekenen. Over het algemeen komen hier hele leuke en interessante gesprekken uit voort welke derhalve weer resulteren in de verbreding van mijn netwerk alsmede kennis ! Wanneer men niet reageert op een simpele vraag zoals hierboven beschreven dan zal ik het link verzoek niet honoreren.
Mijn criteria zijn gericht op enige mate van elkaar “kennen” vaak ingegeven door fysieke ontmoetingen of contacten via social media.
Ik accepteer daarentegen ook verzoeken of nodig mensen uit als ik denk dat deze persoon waarde kan toevoegen aan mijn netwerk. Waarde toevoegen aan mijn netwerk als daardoor mijn 2e graads contactenlijst groter wordt
Via LinkedIn:
Anke Suijkerbuijk
Ik maak altijd de afweging of het vanuit zakelijk perspectief een toevoeging betekent. Voor nu of mogelijk in de toekomst. Ik kijk dan vooral naar de aspecten samenwerking en commercie. Daarnaast zet ik LinkedIn in om nieuwe netwerken op te bouwen als ik bijvoorbeeld met een nieuw inhoudelijk thema aan de slag ga. Hoop dat je er iets mee kunt, succes!
Op LinkedIn:
Ik ben het wel met Helen eens. In het verleden heb ik wel willekeurig mensen toegevoegd, maar ik ben me steeds meer bewust van een krachtig netwerk met mensen waar je ook echt mee gewerkt hebt of die je om een gunst zou kunnen vragen. Het heeft naar mijn idee weinig zin om een groot linkedin netwerk te hebben van mensen die je nog nooit hebt gesproken.
By Gauke Tijssen
Ik voeg enkel mensen toe die ik ken en waarvan ik weet wat ik eraan heb. Daarnaast probeer ik incidenteel mijn contacten op te schonen.
Het lijkt me verschrikkelijk als iemand vraagt om, via mij met iemand in contact te komen en ik moet `weet ik niet` antwoorden, omdat ik hem of haar zo goed als niet ken of weet of ik erop aan kan.
Ik link enkel met mensen die ik gevoelsmatig ken. Ik zal je ook vertellen waarom:
De kracht van LinkedIn zit in het tweedegraads netwerk. Dit netwerk bereik ik door mijn eerstegraads netwerk en de sporadische inmail. In de psychologie kennen we het principe van ‘sympathie’ wat zegt dat je eerder iets zult doen voor mensen die je kent en met wie je overeenkomsten hebt. Het ‘we delen dezelfde interesses’ of ‘we bewegen ons in dezelfde professionele kringen’ bericht van iemand die ik verder niet ken is niet genoeg ‘overeenkomstigheid’ als basis voor een wederkerige relatie. Dit is vergelijkbaar met ‘we wonen in dezelfde stad’, waarvan wetenschappelijk bewezen is dat dit niet het Sympathie-gevoel oproept. Een wederkerige relatie is voor mij belangrijk omdat ik graag mensen help en soms ook hulp terug kan vragen. En wederkerigheid wordt versterkt door sympathie.
Terug naar LinkedIn. Als ik dus ga linken met allemaal mensen die ik voor mijn gevoel ‘niet ken’ moet ik dus om mijn tweedegraads netwerk te bereiken mezelf 2x ‘verkopen’. Eerst moet ik mijn eerstegraads connectie ervan overtuigen mij aan te bevelen of mijn verzoek door te plaatsen, en vervolgens moet ik in dit verzoek ook nog eens de derdegraads connectie overtuigen ergens van (meestal niet om te linken, anders zou ik precies hetzelfde doen, maar eerder een concreet projectvoorstel oid).
Doordat ik (net zoals jij) veel keynotes etc geef krijg ik vaak verzoeken van mensen die ik totaal niet ken. Ik vraag dan wel altijd waar ik ze van ken. Omdat dit tegenwoordig zo vaak gebeurt heb ik hier een standaardtekst voor ontwikkeld (hey je bent lifehacker of je bent het niet) die ik zelf op een aantal punten personaliseer nadat ik aandachtig naar het profiel van de ander heb gekeken. Deze tekst luidt als volgt, heb hem even ingevuld hoe ik dat zou doen als ik van jou een verzoek zou krijgen zonder dat wij elkaar ontmoet hadden:
=====
Beste Jan Willem,
Bedankt voor je uitnodiging! Vraagje: hebben wij elkaar al eens ontmoet? Ik link uit principe enkel met personen die ik persoonlijk ontmoet heb of met wie ik online of telefonisch (uitvoerig) contact heb gehad. Maar: als mijn geheugen me in de steek laat (en dat gebeurt nog wel eens 🙂 dan bij deze alvast mijn excuses daarvoor. Soms kan het ook zijn dat ik LinkedIn foto’s niet goed herken of kan plaatsen…. Graag ontvang ik dan een geheugenopfrissertje van je! Als ik naar je profiel kijk kan ik me namelijk voorstellen dat wij elkaar kennen via de Social Media Club, Remco Janssen of Ronald van den Hoff.
Als wij elkaar nog nooit ontmoet hebben dan hoop ik dat dat binnenkort eens gaat gebeuren. Ik geef regelmatig lezingen en seminars en ben ook vaak te vinden in de bekende flexwerkpleklocaties zoals Seats2Meet. Aarzel niet om mij even aan te spreken, leuk!
Ik hoor graag van je.
Met vriendelijke groet,
Mischa Coster
=====
Ik krijg overigens uitsluitend positieve reacties hierop en dit heeft al meerdere malen geleid tot leuke conversaties waar soms ook een IRL ontmoeting uit ontstaat. Maar de uitnodiging accepteer ik dan pas NA de ontmoeting 🙂
Het klinkt misschien beetje flauw allemaal zo maar ik probeer mijn 1e graads netwerk gewoon zo ‘clean’ mogelijk te houden om de kans op wederkerigheid te maximaliseren. Als ik een verzoek in mijn netwerk uitzet doe ik dat graag onder mensen die ik ken en met wie ik dingen gemeen heb. Dat klinkt een beetje uitgekookt…. en dat is het ook 🙂
Overigens is het ‘niet meesturen van een persoonlijk berichtje’ tegenwoordig minder ‘erg’ omdat we allemaal weten dat dit via de mobile apps van LinkedIn niet (meer) kan en veel mensen deze wel gebruiken om even snel een verzoekje te sturen. Doe ik zelf ook, maar dan meestal direct na een IRL meeting met betreffende persoon.
Als het gaat over link verzoeken aan mij, dan link ik met iedereen die een persoonlijke boodschap schrijft. Anderen, die ik niet ken, daarbij is het afhankelijk van zijn of haar functie. Indien er een persoonlijke boodschap bij zit (lees: een reden waarom iemand wil linken), dan accepteer ik wel iedereen.
Ik mis dat element ook wel in je verhaal: als je iemand een verzoek stuurt dan heb je altijd 1 of meerdere redenen om dat te doen. Iemands functie. Iemands opleiding. Iemands vaardigheden. Gemeenschappelijke interesse(s) et cetera.
Waarom dit dan ook niet bij de persoonlijk uitnodiging melden?
Lees ook mijn blog hierover: http://www.vdmmp.nl/blogs/blog-roy-johannink/172-ben-ik-een-zeikerd.html
ik ben bang dat veel mensen niet begrijpen hoe linked wekt/kan werken.
Geef mij 1 reden om NIET te linken: – je netwerk/database wordt groter.
Als je dus iemand of iets zoekt in LInked-in (en geloof me, daar kan je heeeel veel zinvolle informatie uit halen, niet alleen maar een naam of bedrijfje zoeken), dan is je zoekkracht groter.
andersom: als iemand iets zoekt: dan is de kans dat jij naar boven komt groter.
Wil je niks ‘actiefs’doen met een connectie?..Ook goed toch? dan zit je gewoon in elkaars database/connectios om elkaars zoekkracht en vindbaarheid te vergroten.
Het stellen van vragen etc?: ja, natuurlijk zullen ‘bekende connections’ eerder voor je klaarstaan, maar dan nog zal het je verbazen uit welke hoek soms een antwoord op je zoek of hulpvraag kan komen..
dus : wie geeft mij nou eens een reden om niet te linken?
🙂
Ik denk dat hier al een onderscheid kan worden gemaakt tussen mensen die het leuk vinden om te netwerken (en nieuwe mensen te ontmoeten) en mensen die daar minder behoefte aan hebben.
Zelf accepteer ik in principe alle uitnodigingen die ik krijg en zoek ik actief naar mensen die mogelijk interessant zijn. Vaak volg ik ze eerst op Twitter (als ze daar actief zijn) en volgt later een Linkedin uitnodiging.
Het grappige is dat ik in mijn netwerk inmiddels ook mensen heb zitten die ik vijf jaar geleden een keer ontmoet heb, maar nu heel hard moet nadenken wie ze ook alweer waren. Toch denk ik dat een groot netwerk alleen maar nuttig kan zijn, hoe smal de lijnen ook zijn.
En uiteindelijk zijn we allemaal vijf mensen verwijderd van Obama toch? Oh wacht, daar ben ik al mee gelinked! 🙂 Waarom? Gewoon, omdat het leuk is…
Iemand die met mij wilt linken, ziet mij als toegevoegde waarde voor zijn/haar netwerk. Zo wil ik hem/haar ook zien. Ik check nog wel het profiel voor alle zekerheid…
Beste Jan Willem,
Heb in het verleden diverse goede stand alone slides en hele slide shows van je gedownload, dat ik met plezier aan jouw verzoek tegemoet kom.
Ik probeer een zekere kwaliteit in mijn Li-netwerk vast te houden; het niet te ‘vertwitteren’. Ik wil graag een relatie met mensen hebben: virtueel dan wel een prettig ‘barcontact’ na een event (herinnering). Wanneer ik hun portretje zie, naam hoor, organisatienaam lees dan wel post notification zie – wil ik dat thuis kunnen brengen en in een context plaatsen. Het is een geweldig platform om toch contact te houden ondanks dat je elkaar niet ‘ziet’ in de traditionele betekenis of dat bij grote aantallen connecties simpelweg onmogelijk is. Maar kwaliteit in een contact en de bevestiging via Li (of herbevestiging/comment als het contact al ouder is) is dus mijn belangrijkste motief in antwoord op je uitvraag.
Hartelijke groet,
Jan
Ik link in principe alleen met mensen die ik in real life ontmoet heb. Aanvragen om te connecten met mensen die ik niet ken, daar reageer ik over het algemeen niet op. Tenzij iemand een message meegeeft met de reden waarom diegene met mij wil connecten.
Via LinkedIn:
Bijna alleen mensen waar ik ooit mee heb gewerkt of die ik heb ontmoet. Soms probeer ik verbinding te leggen met mensen waarvan ik denk dat we wat aan elkaar kunnen hebben of waar ik misschien ooit mee zou kunnen samenwerken. Dan met een uitleg in het linkverzoek. Ook heel soms accepteer ik een verzoek van iemand die ik niet ken omdat hij/zij een potentiele samenwerkingspartner zou kunnen zijn of omdat er een prettig contact is in een linkedIn groep of via mijn facebook bedrijfspagina.
By Martin Stevens
Via LinkedIn:
Als iemand je een verzoek stuurt dan sta ik in principe open om te linken , ik lees dan eerst zijn profiel , als er uit dat profiel niet direct een aanknoping is ,zal ik toch linken ,je helpt dan degen om zijn netwerk te vergroten en hij kent misschien mensen die wel iets voor je kunnen betekenen, dus geven om later te ontvangen, toch bespaar je veel tijd als je iets meer over je zelf vertelt dan puur de standaard zin van linkedin. Daaruit blijkt toch een bepaalde interesse en meestal heet ik dan iemand welkom. Als je al begint met de gedachte dat iemand niets voor je kan betekenen, hoe kan je dan zelf iets voor een ander betekenen
By Gijs Michels
Via LinkedIn:
Mijn LinkedIn contacten zijn personen die ik allemaal een keer persoonlijk heb ontmoet. Een persoonlijke ontmoeting is voor mij oa een voorwaarde om iemand uit te nodigen of een uitnodiging te accepteren. Daarnaast kijk ik ook naar raakvlakken met werkveld en de groepen die we wellicht al delen
By Ry Eykelhof
Via LinkedIn:
Dit is idd een hot topic en een redelijk land georiënteerd fenomeen lijkt het. In de VS is het heel normaal om iedereen te accepteren en ligt de focus op uitbreiding van je netwerk. In Nederland was/is het heel ‘streng’. Als ik je ken – en vaak ook nog als ik je leuk vind 😉 – dan ‘mag’ je in mijn netwerk.
Ik ben voor een mix. Zoals ik ook in mijn LinkedIn Marketing training voor ondernemers bespreek is het voor ondernemers belangrijk om gezien te worden en zijn er allerlei redenen om bij zoveel mogelijk prospects in ieder geval onder de aandacht te komen. Als je een (te) klein netwerk hebt doe je je eigen zichtbaarheid daarmee geen plezier. Ergo een gezonde mix en niet te voorzichtig is mijn advies. Fijne zondag allemaal.
Greetz,
Jakolien Sok
Via LinkedIn:
Dit blijft een ‘hot topic’ en er zijn vele redenen om uitnodigingen wel of niet te accepteren.
Ikzelf zal zelden iemand uitnodigen als ik daar vooraf geen on/offline contact mee heb gehad. Keerzijde is dat het wel potentiële leads kunnen zijn. Vaak komen de contactverzoeken direct uit de 2de of 3de lijn en volgt er spoedig een contact moment
Het bijhouden van je contacten en de waarde van je netwerk zou ik niet via LinkedIn doen, je weet tenslotte niet bij een stil contact of het wederzijds is en of zo’n contact toch ineens een waardevolle lead kan zijn.
Ik heb er vorige maand ook een blog aan gewijd.
http://effipreneur.nl/6-redenen-om-met-iedereen-op-linkedin-te-verbinden/2013/04/23
By Marc Waasbergen van
Via LinkedIn:
Helemaal mee eens @Edwin en @Christan. De kwaliteit bepaal je zelf en bij mij is keer op keer gebleken dat je heel goed digitaal een relatie kunt ontwikkelen!
By Louise Cohen
Via LinkedIn:
Christian van Ekeris • In het begin voegde ik iedereen maar toe, die mij uitnodigde. Omdat ik veel (ook: internationale) groepen beheer, kreeg je als manager ook invites van mensen waarvan je wist: daar zal ik verder nooit zaken meedoen.
Ik voeg geen outsource-bedrijven bijvoorbeeld meer toe; die spammen alleen maar. Maar ik ben niet zo moeilijk als ik iemand wel vrij goed ‘ken’ via andere social media, dan vind ik het wel aardig om deze ook via LinkedIn toe te voegen, of zelfs Facebook (is toch weer 1 stapje meer prive; al heb ik in dat laatste geen geheimen).
Je hebt ook mensen die alleen op LinkedIn toevoegen als ze je in het echt ontmoet hebben. Heb ik maar 2x meegemaakt; die staan er dan heel star in. Prima, maar dat vind ik dan een beetje klein-zakelijk-denken. Stel dat je een interesse hebt, in de disciplines van deze twee personen, dan zal ik die al niet meer benaderen; dus lopen ze ook werk mis.
Via LinkedIn:
Edwin Vlems • Van het criterium ‘Moet ik ontmoet hebben’ ben ik afgestapt, vond het eigenlijk maar onzin. En ik merk dat ik nu hele leuke en interessante mensen heb leren kennen die ik nooit ontmoet heb.
Verder ruik ik het vrij snel of iemand mij als mens ziet of als wandelende zak geld, in het laatste geval accepteer ik de uitnodiging niet.
Via LinkedIn:
Christian van Ekeris • @Edwin: Ja, eens, natuurlijk; sluit ook aan op mijn comment. Ik heb in mijn zakelijke carriere heel veel geleerd; zeker dingen fout en goed gedaan. Ben er wel achter dat het soms waardevol kan zijn om je netwerk simpelweg qua volume te vergroten, omdat er altijd via/via iets op je pad kunt komen; ik ben bijvoorbeeld via een oud-klasgenoot die ik 15 jaar niet meer had gesproken, via allerlei digitale platformen als LinkedIn en Facebook in contact gebleven, wat uiteindelijk resulteerde in zakendoen met een klant van hém. Dat leverde ons bedrijf een internationaal merk als klant op.
Én, zo kon ook een oudere doch charmante dame, die toevallig een plaatje op je zakelijke Facebookpagina leuk vond, ineens ‘de vrouw van een invloedrijke meneer’ blijken te zijn.
Conclusie: nooit iemand onderschatten, of ‘zomaar de deur dichtgooien’.
Hallo Jan Willem,
Ik link vooral met mensen die ik reeds ken en al heb ontmoet. Ook heb ik een paar strategische connecties om een netwerk in een bepaald gebied uit te breiden. Veelal loopt dit dan eerst via het deelnemen aan bepaalde ‘groups’.
Wat ik wel grappig vind is dat je aangeeft: ‘En als je met mij wilt linken, je vindt me hier!’
Ik heb dit eens geprobeerd maar ik krijg de melding dat ik niet met je kan linken omdat we elkaar niet kennen.
Je schrijft ergens dat je het ‘niet linken met bekenden’ ouderwets vind. Hier ben ik het helemaal mee eens. Maar hoe doe je (als gratis lid) dan een uitnodiging sturen? Je moet dan opgeven of iemand een ‘vriend’ is, of ‘dat je al zaken hebt gedaan’ etc. In dat geval ben je verplicht iets in te vullen wat niet waar is. (toen ik nog betalend lid was kon dat misschien wel?).